AKP iktidarı, Sudan ve Venezuela’dan sonra 10 Afrika ve Güney Amerika ülkesi ile daha, tarım arazisi kiralamak için görüşmelere başladığını duyurdu.
SGK verilerine göre Türkiye’de 2008 yılında 1 milyon 127 bin olan çiftçi sayısı 2020 yılında 586 bin kişiye düşmüştür. Gene TÜİK verilerine göre 2002 yılında tarımda istihdam edilen kişi sayısı 7 milyon 458 bin kişi iken bu sayı, 2020 yılında 4 milyon 157 bin kişiye inmiştir.
TÜİK verilerine göre sadece 2006 – 2017 yılları arasında ekim- dikim yapmaktan vazgeçilen tarım arazisi 2 milyon 113 bin hektardır. Bu rakamın bugün çok daha yüksek olduğunu da biliyoruz.
Turgut Özal’ın, IMF politikaları uyarınca kırsal kesim nüfusunu yüzde 15’in altına düşürme yönündeki uygulamaları, AKP iktidarı döneminde doludizgin devam ettirilmiştir.
Köylü nüfusu bugün yüzde 10’un altına çekilmiş, tarım alanları küçültülmüş ve bütün bunların sonucunda tarım kesiminin milli gelir içindeki payı yüzde 6’sı kadar ancak olabilmiştir. Tarım ürünleri ihraç eden Türkiye, samandan buğdaya, mercimeğinden ayçiçek yağına akla gelebilecek bütün tarım ürünlerini ithal eder duruma düşürülmüştür.
Bu tablo içinde Türkiye tarımsal ihtiyacını gerçekten düşünen bir iktidarın yapması gereken başka ülkelerden toprak kiralamak değil; kendi çiftçisini desteklemek, ekilip dikilmeyen kendi topraklarını değerlendirmektir.
Bunu yapmak yerine, başka ülkelerde toprak kiralamanın; devlet olanakları ile yandaşlara yeni kaynaklar yaratmaktan başka bir anlamı yoktur.
Sosyalist Cumhuriyet Partisi Köylü Bürosu
